ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ; ΓΙΑΤΙ;

Του Δημήτρη Σαράντου*

Άλλη μία προσπάθεια λοιπόν, από τις πολλές που έχουν γίνει, για την αναβίωση της Κεντροαριστεράς.

Ίσως αυτή τη φορά η πιό σοβαρή, αν ρίξουμε μία ματιά στο ποιόν των 10(!) υποψηφίων αρχηγών της. Ίσως κάπως ανορθόδοξη η διαδικασία συγκρότησής της, αλλά το σημαντικό είναι, ότι φαίνεται, όλοι όσοι εμπλέκονται να έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία να αναβιώσουν ένα χώρο ουσιαστικά νεκρό αρκετά χρόνια τώρα.

Γιατί όμως κεντροαριστερά;

Ίσως γιατί από γεωγραφικής άποψης θα λειτουργήσει σαν ανάχωμα στην λαϊκίστικη Αριστερά;

Ίσως γιατί θα αποτελέσει έναν αναγκαίο υποστηρικτή της κεντροδεξιάς-δεξιάς να μπορέσει να λειτουργήσει κοινοβουλευτικά , όταν αναλάβει την εξουσία;

Ίσως επειδή οι υποψήφιοι συνεταίροι “αυτό ξέρουν και αυτό εμπιστεύονται;”

Μα η κεντροαριστερά γνωρίζει γενική οπισθοχώρηση και εντυπωσιακή συρρίκνωση σε όλη την Ευρώπη... Ένας χώρος, που, από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, είναι ο πρωτεργάτης της Ευρωπαϊκής πορείας προς την ολοκλήρωση, φαίνεται να έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Και αντίθετα, να ξεπηδούν εθνικιστικά κινήματα, απειλωντας να ακυρώσουν αυτό το επίτευγμα. Οι λόγοι είναι αρκετοί, ίσως δεν τους έχουμε ξεκαθαρίσει ακόμα, και όπως και να έχει, δεν εμπίπτουν στο σκοπό αυτού του άρθρου. Γιατί λοιπόν εδώ προσπαθούμε να επανεκκινήσουμε κάτι που φαίνεται να μην έχει μέλλον;

Και εντός των συνόρων μας τα πράγματα δεν είναι ευνοϊκά για την Κεντροαριστερά. Η από τα αριστερά προσπάθεια επικεντρώνεται στην μετατόπισή της προς το κέντρο, αφού η Αριστερή κοσμοθεωρία απότυγχάνει να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα της χώρας. Αλλά και από το εκ δεξιών μέτωπο τα νέα είναι ακόμη πιό απειλητικά. Το εκ δεξιών κόμμα έχει ήδη πολλά στελέχη που με άνεση κοιτάζουν ιδεολογικά προς τον πολυπόθητο χώρο, και κυρίως φαίνεται ότι εδώ υπάρχει και μία καλή ενσωμάτωσή τους με τις υπόλοιπες τάσεις που υφίστανται μέσα στο κόμμα, που μάλιστα ενισχύεται εν αναμονή της ανάληψης εξουσίας.

Άραγε η προσπάθεια του “Νέου φορέα της κεντροαριστεράς” μέσα σε όλο αυτο το ασφυκτικό περιβάλλον είναι καταδικασμένη σε αποτυχία;

Αν υποθέσουμε ότι όλα πάνε καλά, εκλεγεί αρχηγός, επιβάλλει την ατζεντα του, γίνει επιτυχώς το συνέδριο,χωρίς διασπάσεις, και δημιουργηθεί ένα ΝΕΟ κόμμα, που τα στελέχη και τα μέλη του ξεχάσουν τις παλιές τους συνήθειες, τους παλιούς τους μηχανισμούς ( δύσκολο! ), και συνεργαστούν ειλικρινά μεταξύ τους, από όπου κι αν προέρχονται, αν όλα αυτά ευοδωθούν, θα έχει πιθανότητες να επιζήσει της παιδικής θνησιγένειας;

Μέχρι στιγμής, μιλώντας με όρους των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα, οι πιθανότητες είναι τραγικά λίγες. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ σκληρός, η πιθανότητα να συνθλιβεί πιθανόν να αγγίζει την βεβαιότητα. Είναι καταδικασμένο τελικά το τελευταίο εγχείρημα μιας νέας κεντροαριστεράς;

Στο Marketing ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσεις τον ανταγωνισμό είναι να τον παρακάμψεις !

Και στην περίπτωσή μας τον παρακάμπτεις άν ξεφύγεις από την μέγγενη Δεξιά – Αριστερα. Πως φεύγεις ; ας δούμε δυό τρία πραγματάκια...

Κατ' αρχάς το πρόβλημα της Χώρας είναι η στασιμότητα ιδεών, θεσμών και πρακτικών. Τι χρειάζονται; Μα νεωτεριστικές ιδέες, νεωτεριστικοί Θεσμοι, νεωτεριστικές πρακτικές... Μεταρρύθμιση. Ένα το κρατούμενο.

Ωραία, βρήκαμε τι χρειαζόμαστε. Πως πρέπει να εφαρμοστούν αυτά; Μα με Αποτελεσματικότητα. Άραγε μας ενδιαφέρει αν οι τρόποι εφαρμογής τους είναι Αριστεροί, Δεξιοί ή ό,τι άλλο; Οχι... μας ενδιαφέρει να είναι Μόνο Αποτελεσματικοί ! Δύο κρατούμενα.

Αποτελεσματικότητα όμως ποτέ δεν περηφανευτηκε ότι είχε το κράτος. Άρα; Λιγότερη έμφαση στο κράτος με παράλληλη αύξηση της αποδοτικότητάς του. Τρίτο λοιπόν κρατούμενο.

Όλα τα πιό πάνω ένα πράγμα προϋποθέτουν, ένα πράγμα απαιτούν πάνω απ' όλα... Κοινή Λογική.

Ε...δημοκρατία, διαφάνεια, δικαιοσύνη, προσοχή στον πολίτη σαν αυθύπαρκτη οντότητα, ασφάλεια, όλοι τα διακηρύττουν, πόσοι όμως τα πιστεύουν;

Αν συνθέσουμε τα πιό πάνω, 
Νεωτερισμός, Αποτελεσματικότητα χώρις πρόσημα, όχι κρατισμος, Κοινή Λογική, σύν τα αυτονόητα, μας δίνουν ένα προφίλ κόμματος που φεύγει από τα τετριμμένα, που ξεχωρίζει, ένα κόμμα που δεν έχει οπαδούς αλλά Πολίτες...

Μα, για σταθείτε μισό λεπτό... Κάτι μου θυμίζουν... 
Μήπως ήδη υπάρχει αυτό το κόμμα και δεν του δώσαμε σημασία;

*Ο Δημήτρης Σαράντου είναι Πολιτικός επιστήμονας και οικονομολογος