ΟΤΑΝ Ο ΩΝΑΣΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΛΕΝΙΝ

Του Κώστα Ράπτη*

Σε μιά εποχή που η ποσοτοποίηση και ο ωφελιμισμός έχει το πανω χέρι, το μέλλον των κοινωνιών μας καθίσταται ύποπτο, αβέβαιο, τραγικό πνευματικά, αισθητικά και με ναρκωμένες αισθήαεις
Τελικά ο καπιταλισμός υποφέρει από την υλική του επιτυχία τις επιτυχίες του,και την ελευθερία ανάπτυξης και εξέλιξης, την ελευθερία έκφρασης και κάθε είδους ελευθερία που προσφέρει
Όλα αυτά τελικά γίνονται τρόποι ζωής από τους οποίους δεν μπορείς να ξεφύγεις, ακόμη και αν αντιμετωπίζεις το φάσμα της καταστροφής, επειδή ο ωφελιμισμός επικρατεί στην σκέψη και τις επιθυμίες των ανθρώπων
Εδώ ο Ωνάσης συναντάει τον Λένιν:
Ο πρώτος με την φράση, "είναι πολλά τα λεφτά για να τα αφήσω". Και  αυτό είναι η αιτία του τιμήματος που πλήρωσε η οικογένειά του. 

Ο Λένιν, με την φράση, "θα μας πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσουμε"

Τελικά τι είναι εκείνο που μπορεί να σταματήσει αυτόν τον κατήφορο ;
κατά την γνώμη μου δύο πράγματα:

Α) Η συνειδητοποίηση του κινδύνου που διατρέχουμε, σε προσωπικό επίπεδο, και η στροφή των ενδιαφερόντων μας σε πνευματικά και γενικά ποιοτηκά και πνευματικά ενδιαφέροντα,
Πως όμως επιτυγχάνεται αυτό ;
Μία δύσκολη περίπτωση, γιατί τα ενδιαφέροντα της πλειοψηφίας των ανθρώπων, είναι μάλλον υλικά, παρά ποιοτηκά, πνευματικά
Πως μπορεί να βοηθηθεί αυτή η κακή κατάσταση ;

Β) Μόνο με την παρέμβαση του κράτους, το κράτος πρέπει να προσφέρει , παραδείγματα συμπεριφοράς και τα μέσα πνευματικής εξέλιξης των ανθρώπων

Δεν έχουμε ακόμη ασχοληθεί, και κακώς, με τα αισχρά παραδείγματα που προσφέρουν στην κοινωνία και τους ανθρώπους, πολιτικοί που ασύστολα και ατιμωρητοί ψεύδονται, με κρατικά ΜΜΕ που ασύστολα προπαγανδίζουν, διαστρεβλώνουν και επηρεάζουν μεγαλες και μικρές αδιαμόρφωτες ψυχές και σκέψεις, με κράτος που δεν ενδιαφέρεται να προσφέρει πνευματική τροφή και αλήθειες, μεσω των μέσων που διαθέτει και των μέσων που φροντίζει να μην διαθέτει
Κοινώς, πρέπει και το βουνό να πάει στον Μωάμεθ

Ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος σε λαούς σαν τον δικό μας που τα ενδιαφέροντά του είναι μάλλον (και συχνά εξ ανάγκης), μόνο υλικά και ο συναισθηματισμός του καλύπτει κάθε προσπάθεια ορθολογικού τρόπου σκέψης
Και που έχει συνηθίσει μέσα από την παιδεία, νοοτροπία και τρόπο σκέψης, μιά κοσμοθεωρία που του πρόσφεραν, μεταξύ άλλων και σε μεγάλο βαθμό η θρησκεία του, που τον οδήγησε να πιστεύει στις υπερφυσικές ιδιότητες ψευτών και λειψάνων, και όχι στην πραγματικότητα και στην υπερφυσική Θρησκευτική πίστη σαν διαβατήριο της αιώνιας ζωής

Ο Κώστας Ράπτης

είναι Κοινωνιολόγος 

και Οικονομολόγος.