TO ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΟΥ

του Δημήτρη Σαράντου*

    Η Πρώτη Φάση του πιό ανορθόδοξου ίσως πολιτικού εγχειρήματος στην Ελλάδα, και πιθανόν παγκόσμια, έληξε. Το σκόρ είναι αυτό...

Φώφη Γεννηματά          73.939 ψήφοι (42,50%),

Νίκος Ανδρουλάκης      43.735 ψήφοι (25,14%),

Γιώργος Καμίνης           23.520 ψήφοι (13,52%),

Σταύρος Θεοδωράκης    17.062 ψήφοι (9,81%),

Γιάννης Μανιάτης             7.417 ψήφοι (4,26%),

Γιάννης Ραγκούσης          4.162 ψήφοι (2,39%),

Κων/νος Γάτσιος               2.877 ψήφοι (1,65%),

Απόστολος Πόντας              924 ψήφοι (0,53%),

Δημήτρης Τζιώτης                343 ψήφοι (0,20%).

Με άλλα λόγια,

ΠΑΣΟΚ             74.29 %

Καμίνης           13.52 %

Θεοδωράκης     9.81 %

Λοιποί       Ποιοί λοιποί;

Δηλαδή πρακτικά απόλυτη επικράτηση του ΠΑΣΟΚ.

    

    Ποιό ειναι άραγε αυτό το περίφημο ΠΑΣΟΚ ή θά έλεγα επίσημα Δημοκρατική Συμπαράταξη, που αντιστέκεται στην σήψη του χρόνου, και έχει και το “θράσσος” να διεκδικεί την ηγεσία της περιοχής του;

    

    Είναι το κόμμα του 43,92% το 2009 που έγινε 4,68% το 2015. Είναι παρ όλα αυτά το μόνο κόμμα που αύξησε τους βουλευτές του στην παρούσα βουλή χωρίς να ιδρώσει καθόλου. Απλά έφυγαν έτοιμοι βουλευτές από άλλα κόμματα και του ήρθαν.

    Είναι το κόμμα με την μεγαλύτερη εμπειρία και αποδοτικότερη λειτουργία των κομματικών μηχανισμών. Απόδειξη, όλα τα πιό πάνω επιτευγματά του.

    

    Οχι, το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε αρνάκι επειδή πήρε ελάχιστο ποσοστό. Παραμένει λύκος, που δείχνει τα δόντια του, και όταν χρειαστεί δαγκώνει θανάσιμα.

    Αυτό ακριβώς έγινε με την κίνηση της συγκρότησης του Νέου Φορέα. Αφού επετεύχθη ο στόχος του να γίνει το τρίτο κόμμα στη Βουλή, αποσπώντας βουλευτές, έπρεπε να αλλάξει το προφίλ του Παλιού ΠΑΣΟΚ που τιμώρησαν οι ψηφοφόροι, με ένα νέο προοδευτικό, μιας και η απαίτηση μεταρρύθμισης και προοδευτισμού αρχίζει να αναδύεται από τους πολίτες. Και επειδή τα στελέχη του, παρά την μετακόμιση του λεγόμενου “βαθέως ΠΑΣΟΚ” στον ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ., παραμένουν τα ίδια με ελάχιστη ανανέωση, θα έπρεπε να εφευρεθεί μία επίφαση προοδευτισμού και μεταρρύθμιστικής διάθεσης. Και η επίφαση βρέθηκε στην πόρτα του Ποταμιού, ένός κόμματος που έχει, παρά τα προβλήματά του την αποδοχή του κόσμου σαν προοδευτικό και νέωτεριστικό κόμμα. Η πρώτη κρούση της πόρτας του έγινε πριν ένα χρόνο ανεπιτυχώς. Η δεύτερη όμως προσπάθεια βρήκε ανταπόκριση από την Ηγετική Ομάδα, που έψαχνε κάποιον να την τραβήξει από τα μαλλιά, να τη σώσει. Μαζί με τον Επικεφαλής του Ποταμιού στην παγίδα έπεσε και ο Δήμαρχος Αθηναίων, στην προσπάθειά του να πλασσαριστεί σε μιά καλή θέση μετά το πέρας της δημαρχίας του.

    Έτσι λοιπόν ξεκινά το αφήγημα του Εντελώς Νέου Φορέα. Λες και το κάθε κόμμα θα απεκδύετο της φιλοδοξίας του να κυριαρχήσει μέσα σε αυτόν τον οργανισμό. Και οι πιθανότητες βέβαια είναι στο ΠΑΣΟΚ. Και αυτό, μέχρι στιγμής γίνεται. Η διαδικασία κόβεται και ράβεται στα μέτρα του. Και με αριστοτεχνικό τρόπο το επιβάλλει στους λοιπούς. Πρώτα η ανάδειξη του Αρχηγού, για να μπορούμε να ελέγχουμε τα πράγματα, μετά τα διαδικαστικά, ήσσονος προτεραιότητας και σημασίας βέβαια, όπως συνέδρια ιδεολογίες κ.λ.π. Όπως είπε πετυχημένα κάποιος πολιτικός “το κάρο πίσω από το άλογο”.

    Η εκλογική του στρατηγική, σοφά μελετημένη, συνίσταται στην αποχή της Αρχηγού του από συνομιλίες και ανακάτεμα με την πλέμπα, τους άλλους υποψήφιους, για να τονίσει την αίσθηση ανωτερότητάς της, το ότι αυτή διαφέρει, είναι πιό ψηλά. Το άλλο εμπλεκόμενο κόμμα βασίζεται στην στρατηγική του μεγάλου όγκου ψηφοφόρων, με την , απλοϊκή όπως απεδείχθη, συλλογιστική ότι έτσι θα υπερβεί το εμπόδιο των πολύ περισσοτέρων μελών του ΠΑΣΟΚ. θεωρώντας ότι οι πολλοί θα πρέπει να το προτιμήσουν αναγκαστικά .

    Η απάντηση ήρθε την ημέρα της εκλογής, όπου ο μηχανισμός του ΠΑΣΟΚ κινητοποίησε τον κόσμο του. Παλαιούς πιστούς οπαδούς του, που πλέον μεγάλης ηλικίας, έχουν χρόνο να πάνε να ψηφίσουν, και κάτι για να γεμίσουν την ανία του συνταξιούχου. Θέλετε την απόδειξη;

25 ετών - 34 ετών είναι 8%
35 ετών - 44 ετών είναι 10%
45 ετών - 54 ετών είναι 15%
55 ετών - 64 ετών είναι 26%
65+ είναι 39%
Μια χαρά για "ΝΕΟ" φορέα...

    Δεν θα ήθελα να επεκταθώ στην περίπτωση του Ποταμιού, για συναισθηματικούς λόγους, τό αποτέλεσμα όμως είναι ότι υπέστη συντριπτικό χτύπημα μαζί με τη συντριπτική ήττα του Επικεφαλής του.

   Και το ερώτημα που αναφύεται είναι:

Το δάγκωμα του λύκου είναι θανάσιμο;

Ο Δημήτρης Σαράντου

είναι Πολιτικός επιστήμων

και Οικονομολόγος